Co is een held!

Met mij gaat het gestaag vooruit, zoals de titel vermeld. In tegenstelling tot Gerdine, waar de MS ook gestaag doorgaat. Het is hier in huis wel eens een beetje dubbel. Aan de ene kant zijn we blij met mijn vooruitgang, aan de andere kant tempert een langzame aftakeling bij Gerdine de euforie een beetje. Maar ja, we moeten het doen met deze situatie en we proberen er het beste van te maken. Het geeft mij een beetje het gevoel dat ik snel moet herstellen, maar zo werkt dat natuurlijk niet. Het herstel is daar en ik ga nog steeds vooruit, maar zoals eerder vermeld, gaat het langzaam. Maar toch,  vooral de mensen die me een tijdje niet gezien hebben wijzen me vaak op de verbeteringen van mijn lichaam en bewegingen. Naar aanleiding van die opmerkingen krijg ik nog wel eens een aanwijzing hoe snel of langzaam ik vooruit ga, dat geeft me weer enig houvast, want hoe lang het nog gaat duren blijft koffiedik kijken. Maar er blijft nog steeds goede hoop dat ik weer helemaal herstel. De ledematen die ik nog niet goed kan bewegen, kan ik niet goed bewegen omdat er niet voldoende kracht is. Het devies is dan ook, bewegen en oefenen blijven, dan komt het vanzelf goed. Rosanne is nu naar Australië en dat gaf mij een reden om mijn huishoudelijke taken uit te breiden. Ik had mezelf er al toe gezet om iedere dag, na de middag met de hond te lopen. Nu ga ik ook, in principe, iedere dag na het avondeten een ‘rondje met het hondje’. Twee maal per dag met hond dus. Dat is sommige dagen wel pittig hoor, maar meestal is het goed te doen voor mij en het geeft Gerdine en Bart weer een beetje ruimte en rust. Zo snijdt het mes weer aan twee kanten. De energie in het lijf en in het hoofd groeit, zodat er weer gedachten opborrelen om het bedrijf voorzichtig nieuw leven in te blazen. Gewoon weer eens een beetje bemiddelen in arbeid. Zelf kan ik fysiek nog niet aan de slag, maar als een ander weer voor me werken gaat geeft dat weer wat extra doel in het leven, het houd me bezig en ik spreek weer eens wat mensen. Het kan nog een paar weken duren, maar deze gedachten spoken inmiddels wel door mijn hoofd. Het geeft mij in ieder geval een goed gevoel. Voorlopig ga ik gewoon door met bewegen. Fysiotherapie, lopen, stofzuigen en fietsen moeten er voor zorgen dat ik straks weer de ‘ouwe Cobus’ ben, alleen nu met een stukje levenservaring er bij.

Co