Co is een held!

Vandaag ‘vieren’ we dat ik 4 jaar geleden niet dood gegaan ben. Een dag die ieder jaar wel weer de nodige emoties naar boven laat komen, want uiteindelijk heeft dit zoveel impact op je leven, dat je het nooit volledig kunt verwerken. We vieren dus het leven. Vanavond hebben we iets lekkers bij de thee, we drinken een borrel en Gerdine gaf me vandaag heel lief een bosje bloemen en de felicitaties met de ‘overwinning’. Het was inderdaad een, zij het nipte, overwinning op de dood en daar zijn de nodige zeges aan toegevoegd. De laatste wapenfeiten zijn auto rijden en zelf mijn sokken aantrekken. Dat kan allemaal weer en dat geeft me de nodige vrijheid terug. Niet meer vragen of iemand me hier of daar heen wil brengen en ook Gerdine heeft daar dus meer rust van.

Voor degene die me niet of nauwelijks ziet kan ik melden dat de vooruitgang nog steeds daar is, hoewel het wel steeds langzamer gaat. Maar goed, het lijf wordt wel steeds sterker met als gevolg dat ik fysieke werkzaamheden iets langer kan volhouden en mijn rechterhand wordt iets soepeler en ik krijg iets meer kracht in mijn duim en wijsvinger, wat toch weer meer mogelijkheden geeft, zoals het eenvoudiger sluiten van de rits van mijn jas. Best handig. Mijn voeten klappen nog steeds naar beneden als ik ze op til (klapvoeten), maar ook daar zit lichte verbetering in en mijn rechterenkel wordt ook sterker in de zijwaartse beweging. Ik moet gewoon genoeg geduld hebben, en als ik 5 jaar verder ben weet ik zeker dat het allemaal wel een stuk verbetert is. Vooral de discipline in het revalidatie proces handhaven dus. Voorlopig kan ik me prima vermaken met bestuurs- en vrijwilligerswerk en met het maken van websites. Het is de bedoeling om de komende maand wat energie te steken in mijn boek Op sterven na dood, zodat ik me niet hoef te vervelen. Ondanks mijn handicaps gaat het dus goed met mij. Ik voel me prima en ik heb het idee dat ik mijn leven op het moment goed op orde heb. Ik kijk zelfs stiekem wel eens uit naar nieuwe uitdagingen, ingegeven door mijn gegroeide vrijheid. Het is duidelijk dat ik weinig reden tot klagen heb.