Co is een held!

Net als 7 jaar terug is het wederom een prachtige zonnige dag op 8 mei. Alleen hing ik toen achterover in een stoel, mezelf zieker en zieker te voelen. Dat is nu wel anders. Nu fiets ik heen en terug naar Hoorn en zit ik achter mijn PC herinneringen op te halen en een stukje te schrijven over hoe het gaat en wat me zoal bezig houdt deze tijd. Het gaat best goed. Fysiek voel ik nog steeds minieme verbeteringen. Dat merk ik vooral in het makkelijker bewegen van de vingers van mijn rechterhand en minder gevoelsverstoring in mijn rechterbeen. Energie is op dit moment mijn grootste tegenstander. Doordat het beter gaat ga ik ook meer doen en dus meer bewegen. Dat resulteert wel in een overbelaste linker heup, omdat ik mijn rechterbeen teveel ontzie. De opdracht van de fysiotherapeut was duidelijk. Let op je rechterbeen, en met name je voet dat je die goed neerzet, niet met je tenen naar binnen. Alhoewel ik nog last heb van een onwillige heup, lijkt deze raad toch zijn vruchten af te werpen. Als ik een paar weken verder ben, zal het zich wel verbetert hebben. Het wordt waarschijnlijk geen langdurige kwestie en dat moet ook eigenlijk niet, want het kost me veel te veel energie.

Het is belangrijk voor een mens om iets nuttigs te doen te hebben en dat gaat bij mij steeds beter. Waar ik in het verleden vooral ’s avonds actief was krijg ik nu overdag meer activiteit en dat is prettig. Daardoor moest ik wel enkele van die avondactiviteiten afstoten. Dat zou op een gegeven moment te veel worden en dat trekt het gammele lichaam nog even niet. Als lid van de dorpsraad en als bestuurslid van HOSV doe ik een stapje terug en  ga me voor die organisaties alleen nog bezighouden met de website en voor HOSV blijf ik dan wel de PR doen. Toch doe ik nog steeds veel leuke en voor mij nieuwe dingen. Tegenwoordig ben ik verslaggever voor enkele regionale media en dat is ontzettend leuk om te doen. Bij elk artikel spreek ik weer mensen met een interessant verhaal, waar ik na het gesprek de hoed en de rand van weet. Daarnaast word ik steeds vaker gevraagd als spreker over wat er de laatste 7 jaar gebeurd is. Heel leuk om te doen, maar het blijkt iedere keer toch wel weer lekker om dat verhaal kwijt te kunnen. Dat heb ik blijkbaar nog steeds nodig. Ik heb ook meegedaan aan de gemeenteraadsverkiezingen. De raad heb ik (nog) niet gehaald, maar ik ben voor de VVD de persoon die  zich in de commissie ruimte bezig gaat houden met onze directe omgeving en dat is voor mij een prachtige uitdaging.

Het blijft wel verwonderlijk hoe een leven kan lopen. Door omstandigheden ben ik hele andere dingen gaan doen en ook dit vind ik leuk en het geeft me de  uitdagingen die ik nodig heb. Natuurlijk ben ik dat blijven doen wat ik al deed, voor zover fysiek mogelijk, terwijl ik daarnaast talenten ben gaan ontwikkelen. Prachtig toch, kansen komen langs en die moet je dan pakken. Ook verwonder ik me over dat lichaam van mij. Na 7 jaar wordt het toch nog een klein beetje beter, terwijl er op verschillende plekken nog wel wat te genezen valt. Het is zaak voor mij om te blijven bewegen en sterker te worden, want ik kan soms ontzettend moe zijn, gewoon omdat bewegen (nog) niet gaat zoals het moet. Dat kost meer energie en na een paar fysiek drukke dagen moet ik toch wel een tijdje bijkomen, maar dat geeft niet, kwestie van plannen. Op mijn eigen manier blijf ik mijn leven opnieuw inrichten en blijf rond kijken naar klussen, waarvan ik  denk dat ik ze kan. Het is overal razend druk, dus wellicht komt er nog iets op mijn pad. Maar voor nu gaat het prima zo. Een nieuw leven in opbouw die ik wil uitbreiden naar een optimale hoeveelheid werk. Dat zou heel mooi zijn, want niets doen kan ik nog steeds niet zo goed.